Na de ellende van de eerste weken, kwam mijn lieve vriendin Nikki met een ontzettend mooie vraag.
“Wat heb je als positief ervaren aan deze tijd? Naast uiteraard alle negatieve ervaringen.”
Er zijn nu, na 9 weken, twee dingen die ik als positief heb gezien. Daarvan was de bevalling er eentje. Dat kon ik toen nog niet zien, maar achteraf gezien ben ik echt ontzettend blij dat ik op een natuurlijke wijze ben bevallen, geen pijn heb gehad en onze Fay zo heb mogen ontmoeten. Niet iets wat in één klap weg is, maar waar we de tijd voor genomen hebben.
Maar ik antwoordde toen (zo’n 4 weken na de bevalling) dat ik het ontzettend waardeer dat er zo veel mensen voor ons zijn. Dat er meer mensen dan ik had verwacht kaarten en bloemen hebben gestuurd. Dat er, als ik daar behoefte aan had, altijd iemand bij me langs kwam. Om even te kletsen en de foto’s van Fay te laten zien. Zelfs nu nog zijn er af en toe nog momenten dat ik dat nodig heb en dan zijn er altijd vrienden of vriendinnen die even met me willen afspreken.
Ik wil jullie hier allemaal voor bedanken. Dat jullie er voor ons zijn!
