Een dag voor kerst vraag ik aan Mark: “Nu testen of na de kerst?”. Beide had nadelen en voordelen. Als ik niet zwanger was, was dat uiteraard een teleurstelling. En daar had ik nou net geen zin in met de kerst. Maar ja, als ik niet zwanger ben, kan ik veilig en ongelimiteerd alcohol drinken. Daar had ik eigenlijk ook wel zin in 🤣. Ik was 1 dag over tijd, dus een negatieve test was ook nog geen zekerheid.
Nou goed, uiteindelijk toch maar een test en hij was positief!!! Lachend en huilend tegelijk rende ik naar Mark! Wat waren we blij! Onze kerst kon niet meer stuk. Ondanks alle waarschuwingen dat het misschien niet zo snel zou lukken als de vorige keren (bij Lana was het in 2 keer raak en bij Fay in 1 keer), gebeurde het toch weer heel snel! Dat geluk hebben we dan weer wel. Ondanks dat ik superbang was dat het nog heel lang op zich liet wachten.
Nu begon het grote avontuur. We vertelde het binnen een paar dagen al aan onze ouders en broers en zussen. Maar ik vertelde het ook al enkele vriendinnen. Ik was er al heel snel uit dat ik dit niet lang geheim wilde houden. Hoe moeilijk ik het soms ook vond, aangezien ik bang was dat ik weer moest vertellen dat het niet goed was gegaan. Maar aan de andere kant vond ik het niet meer dan logisch. Zoveel mensen hebben meegeleefd met de stilgeboorte van Fay, dat ik ze ook graag wilde vertellen dat er weer iets moois aan het gebeuren was.
Tot de eerste afspraak met 7 weken duurde het lang, maar ik was nog niet echt zenuwachtig. Totdat we de eerste keer bij de verloskundige kwamen. De verloskundige die de laatste echo deed bij Fay, deed ook nu weer de echo. Ik moest huilen en besefte mij dat ik toch wel erg zenuwachtig was. Achteraf gaf de verloskundige aan dat het voor haar ook erg spannend was. We wilde nu natuurlijk gewoon een goeie echo. En dat was het! Het hartje klopte! Zo blij en het gevoel van angst was weer even weg.
In de tijd erna werd de angst erger. Ik heb ook bij 8, 9 en 11 weken nog echo’s gehad en ik ben hier erg blij mee geweest. We konden weer even zien dat ons kleintje het goed deed. Bij 11 weken was de termijnecho en die was super leuk om te zien. Het kleintje was heerlijk aan het bewegen en groeide goed.
Nu, met 12 weken maak ik me minder zorgen. Maar de angst komt soms eventjes langs. Nu we het zo beweeglijk hebben gezien, wil ik het zo snel mogelijk levend en gezond in mijn armen hebben. Dan duurt het wachten tot 2 september heel lang. Maar ik heb heel veel hoop. Iedere zwangerschap is weer anders.
De komende weken gaan absoluut spannend worden. Dat heb ik misschien wat onderschat. Ik heb gewone afspraken bij de verloskundige, maar dan om de week (en niet elke 4 weken zoals gebruikelijk). We hebben een ‘pretecho’ gepland met 16 weken en hopen zo toch meer zekerheid te krijgen over hoe het gaat met onze kleine. Al kun je dat natuurlijk nooit met zekerheid zeggen.
Super gefeliciteerd!!!!