Ik voel me al weken een stuk relaxter en ben veel minder bezig met de zwangerschap. Wat in mijn geval heel positief is. Ik vind dit gevoel heel fijn en ik kan eindelijk weer wat rustiger adem halen. Alles gaat goed met ons kleine meisje in de buik en ze beweegt echt supergoed. Ik ben ook heel erg blij dat dat niet veel stress oplevert.
Helaas zijn de afgelopen weken ook alweer een paar dagen voorbij gegaan dat ik niet lekker in mijn vel zitten. Dit zijn voornamelijk de dagen dat ik thuis ben en niet hoef te werken. Ik kan niet zo goed omschrijven hoe het voelt. Ik voel me niet goed, maar kan niet vertellen waarom niet. Uiteraard spelen de hormonen van de zwangerschap een rol. Ik huil om alles. Is het niet de was die Mark niet goed gesorteerd heeft, dan is het wel de troep die er weer is (terwijl ik net alles heb opgeruimd). Alles eindigt in tranen en dan komen er ook uitspraken zoals: “Ik wil niet meer zwanger zijn”, “ik ben er klaar mee”. Ook dat heeft weer het effect dat ik weer ga huilen. Want ik moet toch blij zijn met de zwangerschap. Ondanks alles wat er gebeurd is, hebben wij de mazzel dat we makkelijk zwanger worden. Dus ik mag niet klagen. Ik klaagde niet bij de zwangerschap van Lana en ik had ook weinig last van de hormonen toen die tijd. In ieder geval, dat denk ik. Nu is dat echt een ander verhaal en ben ik er echt eventjes helemaal klaar mee.
Ik denk heel erg na over dit soort uitspraken. Is het dat ik deze kleine hummel niet wil? Nee, ik kan direct zeggen dat dat het niet is. We wachten al zo lang op een tweede kindje in ons armen en het voelt alsof ik nu al een jaar zwanger ben. Vorig jaar deze tijd was ik zwanger van Fay en dat hakt er in. Een half jaar langer wachten voordat wij weer slapeloze nachten hebben en poepluiers mogen verschonen. Dat is echt lang! Velen zullen misschien denken dat het máár een half jaartje is. Dat was voor mij vanaf de geboorte van Fay echt niet het geval.
Maar goed, ik denk dat ik voor nu wel weer even genoeg heb geschreven. Ik ben er klaar mee, dat is duidelijk. Toch hoop ik ook dat er weer veel dagen gaan komen dat dat allemaal niet zo voelt. Dat ik gewoon net zoals iedere andere vrouw kan genieten van die bewegende baby.
Op naar de 3d-echo en verloskundige afspraak maandag! Ik zie er tegenop. Ik heb toch nog angst dat er weer iets anders aan de hand is. Dat blijft denk ik zo bij elke afspraak die we hebben. Keep you posted!
