Wat ik wel kan vaststellen is dat mijn leven veranderd is. Sinds de geboorte van Lana veranderde al veel, maar eigenlijk ging het gewone leven al snel verder. We ondernemen veel met haar en deden (bijna) alles nog wat we daarvoor ook al deden. Na de geboorte van Fay is dat wel even anders.
De werkelijke samenstelling van ons gezin is niet anders. Dus ik dacht, we gaan ‘gewoon’ door waar we waren gebleven. Maar dit is echt niet waar. Door de komst van Fay ben ik anders tegen dingen aan gaan kijken. Zo is mijn kijk op de toekomst anders. Ik was ambitieus en ik denk ook dat ik dat nog steeds ben, maar het is anders. Het is niet meer het belangrijkste. Dat is ook iets wat na de komst van Lana al duidelijk werd. Maar na de komst van Fay werd ik nog eens met mijn neus op de feiten gedrukt. Geniet vooral nu en niet straks pas als de kinderen groot zijn.
Wat heb ik mijzelf vaak voor mijn kop geslagen dat ik niet meer heb genoten van de beginperiode met Lana. Ik begon snel weer met de studie en ik werkte na mijn verlof naar mijn idee te veel. Maar dat genieten deed ik (stiekem) echt wel, maar helaas zijn niet alle momenten met een pasgeboren baby zo leuk. Soms wil je gewoon echt slapen als je baby dat niet wilt. En dan geniet je even niet. Maar goed, ik vind dat ik niet optimaal heb genoten van die begintijd. Wat het mooie is. Die tijd haal ik nu in. Elk momentje waarop Lana nog even bij me wil liggen of kusjes wil geven sta ik toe. Ik geniet en sta het toe (oke, misschien om 2 uur ’s nachts niet meer).
De komst van Fay heeft er nu ook even voor gezorgd dat ik moeilijke, confronterende en ingewikkelde dingen uit de weg ga. Ik liefst wil ik niet beoordeeld worden. Ik wil geen feedback. Ik wil niet horen dat ik iets niet goed doe. Dus dan doe ik het liever gewoon even niet. Dat is lastig met mijn werk als saxofonist. Wat dus ook betekent dat ik dat niet doe. Moeilijk? Ja, absoluut. Maar het toch doen is nog vele malen moeilijker. Komt wel weer hoop ik. Niet te vergeten trouwens dat mijn studie ook voornamelijk nog om dit aspect gaat. Maar ik heb vertrouwen in de mensen die mij begeleiden.
Een ervaring rijker. Dat is zeker waar. Met voor- en nadelen. Te veel om op te noemen. Maar deze twee aspecten beheersen mijn leven op dit moment. Het belangrijkst vind ik dat het goed voelt voor mij. En voor dit moment doet dat het.
He Manon, het raakt mij wat jij schrijvt en ik snap veel door jouw woorden en gevoelen. Als saxofonist blijvt jij zeker altijd een bezonders muzikant, dat weet ik zeker! Het muziek zit in jouw en zul jij nooit verlaten! Neem tijd, we zijn klaar voor jouw als jij wil weer beginnen maar wachten ook zeker zo lang het goed voelt voor jouw! Dus, ik kijk uit na samen weer spelen! Liefs, IRIS